Acht minuten fietsen en ik sta op het strand. Als het weer me toelacht en mijn agenda het toelaat, loop ik langs de vloedlijn en/of spreek ik af in een van de vier strandtenten.
Alle vier hebben ze aparte ruimte voor feesten en partijen. Alle vier hebben ze ook een houten prieel op het strand gezet, want tussen april en september is het lange seizoen van bruiloften op het strand. Op vrijdagen en zaterdagen vaak in alle vier de strandtenten tegelijk.
Nu hoop dat al die bruidsparen de mooiste dag van hun leven hebben, waarover ze later vol vuur aan hun kleinkinderen verhalen. Ik hoop dat ze dan niet moeten zeggen: ‘De wind stond die dag verkeerd, dus onze speeches werden overstemd door de bruiloftsband bij de buren.’ Of: ‘In onze unieke bruidsreportage langs de vloedlijn zie je op de achtergrond een ander bruidspaar. Die kregen we er niet uit ge-foto-shopt.’
Wat voor mij nieuw was: bruidsreportages aan de vloedlijn maken ze tegenwoordig met twee fotografen en een videograaf die een reportage van de reportage maakt. Als strandwandelaar krijg je trends in de markt voor trouwerijen vanzelf mee.
Maar als je die trend doorlopend ziet en dat maanden achter elkaar, komt de term lopende-band-bruiloften naar boven. Ik ben bang dat de videoreportages behoorlijk inwisselbaar zijn.
Zakelijk zie ik ook dit soort formulewerk. Dan doel ik niet op de bruiloft van de baas waar alle medewerkers in de polonaise moeten. Nee, ik bedoel de zakelijke video, waar volmondig ‘ja’ tegen is gezegd, die met liefde is gemaakt en een prominente plek krijgt op de homepage van de website van een organisatie.
Een video over de onderwerpen van nu, zoals diversiteit, veilig werken en duurzaamheid. En dan niet duurzaam voor de bühne, maar écht duurzaam (dat zeggen ze soms echt). Het wordt ondersteund met beelden van sedum-daken, zonnepanelen en een rek mokken met de namen van werknemers erop. Ja, bij ons geen wergwerpbekers.
Om misverstanden te voorkomen: ik vind het fantastisch en noodzakelijk dat organisaties serieus met duurzaamheid bezig zijn, maar waarom lijken al die video’s op elkaar? Waarom kiezen organisaties voor formulewerk, terwijl ze de wens hebben om uniek te zijn.
Een mooie uitzondering kwam twee weken geleden online en is inmiddels al bijna vier miljoen keer bekeken. De video 2030 Status | Mother Nature. Afzender: Apple.
Plot: Moeder Natuur vertolkt door Oscar winnares Octavia Spencer komt bij Apple CEO Tim Cook en zijn staf langs voor een status update met betrekking tot de klimaatinspanningen van de fabrikant. Ze is streng en achterdochtig, want al die bedrijven beloven van alles, maar doen veel te weinig. En Apple heeft de lat hoog gelegd door te beloven dat ze 2030 volledig klimaatneutraal zullen zijn.
Tim Cook en zijn medewerkers moeten hard werken om Moeder Natuur te overtuigen dat ze goed bezig zijn. Ze krijgen uiteindelijk het voordeel van de twijfel, maar Moeder Natuur belooft volgend jaar terug te komen.
Ik kijk uit naar the sequel.
Nu denk je misschien: hallo, Apple is een multinational en ze geven de hoofdrol aan een Oscar winnares. Zo kan ik het ook. En ik hoorde iemand zeggen: `Waarom investeren ze het budget voor die video niet rechtstreeks in duurzaamheid.’
Daar is wat voor te zeggen, maar Apple heeft rumoer veroorzaakt en de boodschap is helder: uitstel is geen optie voor Moeder Aarde. Je moet vandaag je verantwoording nemen. Je kunt de video zien als uitnodiging voor andere multinationals. Wie volgt?
En wie volgt, kan niet meer aankomen met een sedum-daken-zonnepanelen-mokken-met-namen-video. Nee, dat moet beter. En iedereen die nu roept: hallo, ik heb geen Apple budget, maakt zich er te makkelijk vanaf, want de kracht van Status 2030 | Mother Nature zit vooral in het script.
En dan nu het goede nieuws is: het script, dat zijn niet de kosten.
Nee, dat is brainstormen, schrijven, schrappen, schaven, je nek durven uitsteken, ‘rare’ ideeën omarmen, koesteren en voorrang geven. Als het script super is, kun je ook voor een beperkt budget een video maken die rumoer veroorzaakt.
Mijn punt: bruiloft of video; wees beter en leuker dan de buren. Je wilt niet dat hun feestje jouw feestje overstemt, je wilt dat ze over jou praten. Dat ze jou als voorbeeld zien, dat ze met jou willen werken.
Ben je niet bang voor wat rumoer? Durf je te brainstormen over een script dat dit gaat veroorzaken? Mail me dan rechtstreeks henkjan@broadcastyourbuisness.nl
