Het is de apotheose van de film Im Westen nichts Neues, Oscar winnaar in de categorie ‘best international film’. Script: het einde van de eerste Wereldoorlog is nabij. Duitsland tekent op 11 November 1918 om 5 uur in de ochtend de overgave en de wapenstilstand zal om 11 uur ingaan. De Duitse en Franse soldaten juichen omdat ze eindelijk naar huis kunnen…

Maar om 10.45 uur besluit een gefrustreerde Duitse generaal dat ze nog een laatste keer de Franse loopgraven gaan aanvallen. De soldaten, soms nog tieners, die huilend protesteren, worden ter plekke geëxecuteerd als deserteurs.

Het is de finale van een inktzwart anti-oorlogsdrama. Meer dan drie miljoen soldaten sneuvelden voor een paar honderd meter terreinwinst, lees je net voor de aftiteling.

Het was de derde verfilming van het boek Im Westen Nichts Neues van Erich Maria Remarque uit 1929, maar de eerste in het Duits. De film staat op Netflix, net als ‘the making of’. Daarin komen makers van deze viervoudige Oscar winnaar aan het woord.

Componist Volkert Bertelmann, winnaar in de categorie ‘best original score’, vertelt hoe hij tot zijn beste soundtrack tot nu toe kwam. Het muziekstuk Remains licht hij eruit. Het hoofdthema van de soundtrack zit erin, maar het stuk heeft ook iets afwachtend, vertelt hij.

Op de muziek van Remains zien we hoe de 17-jarige hoofdrolspeler en zijn vrienden naar het front marcheren, terwijl ze zingen dat ze verliefd zijn op een meisje. Ze zijn ongetraind en weten niet dat ze uniformen dragen van soldaten die zijn gesneuveld. De kogelgaten zijn dichtgenaaid, het bloed is uit de stof geschrobd.  

De onheilspellende muziek van Remains is de voorbode van wat gaat komen. Het geeft lading aan de beelden van de naïeve jongens die zich vrijwillig hebben gemeld om te vechten. Als je het hoort, wil je als kijker roepen: ‘draai om, ga terug naar je moeder.’

In ‘the making of’ zie je hoe er vanuit verschillende disciplines is samengewerkt. De soundtrack, het design van de kilometerslange loopgraven, het nabouwen van het verwoeste binnenland van Frankrijk, de SFX-protheses van de dode soldaten; de gruwelijkheden van de eerste Wereldoorlog zijn vertaald naar een cinematografische ervaring die je bij de keel grijpt.

In de filmindustrie is samenwerking essentieel als je voor een Oscar gaat. Hoe is dat in jouw organisatie? Staat samenwerking op 1 en versterken alle divisies elkaar? 

De vraag stel ik ook in de filmische story-workshops die ik in-company organiseer. De eerste werkopdracht is: pitch de organisatie in 1 minuut. Dat wil weleens onrust veroorzaken, bijvoorbeeld als marketing een totaal andere pitch geeft dan logistiek of HR. Collega’s kijken elkaar dan vragend aan. Hoe kan dit? We werken toch allemaal in dezelfde organisatie.

Vooral in grote organisaties kunnen afdelingen eilandjes worden met ieder een eigen cultuur. En dus een eigen pitch. Nu mogen de 1 minuut pitches best uiteenlopen, of laat ik zeggen: elkaar aanvullen, maar ze moeten in de kern over hetzelfde gaan.

In mijn story-workshop noem ik Volvo als voorbeeld van een corporate met een heldere kern. Toen het in 1927 werd opgericht, stond veiligheid voorop. Als je nu naar de Volvo website gaat, lees je op de homepage ‘een nieuw tijdperk van veiligheid.’

In honderd jaar is de auto-industrie compleet veranderd, maar de kern van Volvo is hetzelfde gebleven. Daardoor weten de marketeers wat ze moeten verkopen, de engineers waar ze aan werken, de HR-professionals wie ze moeten werven. 

Denk je dat zo’n filmische story-workshop ook in jouw organisatie helderheid kan geven. Of onrust weg kan wegnemen (na het eerst te hebben veroorzaakt). Mail me dan rechtstreeks via henkjan@broadcastyourbusiness.nl